بررسی و نقد راه‌‌حل هورویچ برای پارادوکس دروغگو مطابق نظریۀ حداقلی صدق

نوع مقاله : علمی ـ پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

پارادوکس دروغگو شامل جمله خودارجاعی است که مدعی کذب خودش است. برای این پارادوکس راه‌‌حل‌های متعددی ارائه شده که بخشی از آنها، کنار‌گذاشتن زبان طبیعی و استفاده از زبان‌های صوری و مصنوعی را راه‌‌حل اساسی می‌‌دانند؛ اما شماری از راه‌‌حل‌‌ها نیز می‌کوشند این پارادوکس را در زبان‌های طبیعی رفع کنند. مسئله مقاله این است که چرا راه‌‌حل پل هورویچ به این پارادوکس طبق نظریۀ حداقلی صدق که در دسته دوم راه‌‌حل‌ها قرار می‌گیرد ناقص است. هدف این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته این است که نشان دهیم ادعای هورویچ مبنی بر امکان توضیح همۀ کاربردهای مفهوم صدق با توسل به تمایل ذاتی و زبانی ما به قبول همه نمونه‌‌های صورت هم‌‌ارزی کافی نیست. پیشنهاد هورویچ برای حل پارادوکس دروغگو، کنار‌گذاشتن نمونه‌های صورت هم‌‌ارزی مربوط به جمله‌های خود‌ارجاع است. نتیجه اینکه این پاسخ نه‌تنها نمی‌‌تواند پاسخ مناسبی برای این پارادوکس باشد، بلکه پذیرفتن این راه‌حل به معنای ناقص‌بودن تبیین و توضیحی است که نظریۀ حداقلی دربارۀ مفهوم صدق ارائه می‌‌دهد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Consideration and Critique of Horwich’s Solution for the Liar Paradox in terms of the Minimalist Theory of Truth

نویسنده [English]

  • Hooman Mohammad Ghorbanian
Assistant professor, Department of Philosophy, University of Isfahan, Isfahan, Iran
چکیده [English]

The liar paradox involves a self-referring sentence which claims its own falsity. A host of solutions have been offered for the paradox, some of which take the dismissal of the natural language and deployment of formal languages as the fundamental solution, while others try to solve the paradox in terms of natural languages. The problem of this paper is why Paul Horwich’s solution for the paradox in terms of the minimalist theory of truth-which falls in the second category of solutions-is flawed. Drawing on the descriptive-analytic method, this research aims to show the inadequacy of Horwich’s claim that it is possible to explain all uses of the concept of truth by making recourse to our intrinsic and linguistic tendency to endorse all instances of equivalence schema. His solution to the liar paradox is to dismiss the instances of equivalence schema related to self-referring sentences. I conclude that this answer not only fails to be a proper answer to the paradox, but also amounts to a flaw in the explanation provided by the minimalist theory of the concept of truth.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Liar paradox
  • self-referring sentence
  • minimalist theory of truth
  • equiva-lence schema

مراجع

1.    احمدی، علی‌اکبر. (1382). تحلیلی بر نظریه صدق تارسکی. تبریز: دانشگاه تبریز، مؤسسه تحقیقاتی علوم انسانی.
2.    تفتازانی، مسعود بن عمر. (1370-1371). شرح المقاصد (محقق: عبدالرحمان عمیره، ج۴). قاهره: ناشر: الشریف الرضی ۱۴۰۹ق/م۱۹۸۹). قم: افست قم.
3.    حجتی، سید‌محمد‌علی؛ محمدقربانیان، هومن؛ نبوی، لطف‌‌الله؛ گلفام، ارسلان. (1393).
دفاع از نظریۀ معناداری هورویچ در برابر برخی انتقادات، فلسفه و کلام اسلامی، 47(1). صص 31-46.
4.    رسولی‌‌ شربیانی، رضا. (1382). تبیین پارادوکس دروغگو در آراء منطق‌‌دانان مسلمان و نقد و ارزیابی آن بر مبنای سمانتیک تارسکی (احد فرامرزقراملکی). پایان‌نامه دکتری فلسفه؛ گرایش منطق. دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی، گروه فلسفه.
5.    هاک، سوزان. (1945م). فلسفه منطق (مترجم: سید‌محمد‌علی حجتی، 1382). قم: کتاب طه.
6.    لین، شووینگ تی؛ لین، یو فنگ. (1382). نظریۀ مجموعه‌‌ها و کاربردهای آن. (مترجم: عمید رسولیان). تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
7.    محمدقربانیان، هومن؛ حجتی، سید‌محمد‌علی. (1388). پل هورویچ، تئوری حداقلی صدق و مسئله واقع‌گرایی علمی. پژوهشنامه فلسفه دین (نامه حکمت)، 7(1)، صص 5-34.
8.    Armour-Garb, B. (2004). Minimalism, The Generalization Problem and The Liar. Synthese, 139(3), pp .491– 512.
9.    Barnes, J. (1984). Complete Works of Aristotle, Vol. 1 (Bollingen Series ed.). Princeton University Press.
10.    Cargile, J. (2009). Paradoxes: A Study in form and predication (1st ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
11.    Chihara, C. (1979). The Semantic Paradoxes: A Diagnostic Investigation. The Philosophical Review, 88(4). pp. 590-618.
12.    Field, H. (2003). A Revenge-Immune Solution to the Semantic Paradoxes. Journal of Philosophical Logic, 32(2), pp. 139–177.
13.    Gómez-Torrente, Mario. (2019). Alfred Tarski. The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Edward N. Zalta, Ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/ archives/spr2019/entries/tarski/>.
14.    Gupta, Anil. (2005). Do the Paradoxes Pose a Special Problem for Deflationism? Deflationism and Paradox, Oxford Universi-ty Press. pp. 133-147.
15.    Horwich, P. (1998). Truth (2nd Ed.). Oxford University Press.
16.    Horwich, P. (2001). A Defense of Minimalism. Synthese, 126(1/2), pp. 149-165.
17.    Horwich, P. (2010). Truth -- Meaning -- Reality (1st Ed.). Oxford University Press.
18.    Kripke, S. (1977). Is There a Problem about Substitutional Quantification? .Oxford: Clarendon Press.
19.    Martin, R. L. (1984). Recent Essays on Truth and the Liar Paradox. Oxford: Oxford University Press.
20.    Milne, P. (1999). Tarski, Truth and Model Theory. Proceedings of the Aristotelian Society, 8(99), new series, pp. 141-167.
21.    Pleitz, M. (2018). Logic, Language, and the Liar Paradox (English and German Edition) (Bilingual Ed.). Mentis.
22.    Tarski, A. (1944). The Semantic Conception of Truth: and the Foundations of Semantics. Philosophy and Phenomenological Research, 4(3), p. 341.
23.    Tarski, Alfred. (1933). Der Wahrheitsbegriff in den formalisierten Sprachen. Studia Philosophica, 1(1), pp. 261–405. Transla-tion: Woodger, J. H. (1983). The concept of truth in formalized languages. Logic, Semantics, Metamathematics, Indianapolis: Hackett, second edition, pp. 152–278.
24.    Van Fraassen, B. (1968). Presupposition, Implication, and Self-Reference. The Journal of Philosophy, 65(5), pp.136-152.
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار