توجیه اعتقاد به آموزه‌هاى رمزى مسیحیت از دیدگاه لایب نیتز

1. در این متن واژه Mysteries در خصوص تجسّد و تثلیث، و همین واژه با حرف کوچک (mysteries) به معناى عام ترى که شامل معماهاى مسیحیت و معجزات نیز مى شود به کار رفته است. [در ترجمه، با استفاده از گیومه (()) این دو از هم تفکیک شده اند ـ م.]

2. See: Leibnizصs، Theodicy (La Salle: Open Court Press، 1985، pp.91-7)
3. Theodicy
4. See: Leibniz، op. cit. P.76.
5. Ibid.، P.115.
6. Ibid.، P.103.

7 . نگاه کنید به بحث لایب نیتز در مورد امورى که در فهم راه حل یک مسئله فیزیکى مورد نیازند; در کتاب:

Philosophical Papers and Letters (Chicago: University of Chicago Press، 1956، P.76.
8. the reliable transfer account.
9. the reasonable context account.
10. See: Leibniz، op. cit. PP.73-4.
11. Ibid.، P.91.

12 . در این نوع بازى جمله اى را در گوشى به یکى از بازیکنان مى گویند و سپس او به همین طریق به نفر بعدى منتقل مى کند و همین طور تا نفر آخر. بعد نتیجه را با جمله اولیه مقایسه مى کنند و اغلب با نتایج شگفت آورى مواجه مى شوند.13. See: Leibniz، op. cit. P.102.

14. Ibid.، P.103.

15 . این اشکال را نلسون پایک مطرح کرده است.
16 . من در بیان این که چگونه لایب نیتز از (تجسّد) براى تبیین جنبه هاى معماگونه جوهر استفاده مى کند وامدار کریستیا مرسر هستم. نگاه کنید

به:Mercer، The Development of Leibnizصs Metaphysics and the Origin of His Conception of Substance (Princeton University، 1989)، PP. 155-6.

17 . براى ارائه این تفسیر از وحدت جوهرى از تحلیل کریستیا مرسر در باب اظهارات لایب نیتز درباره وحدت جوهرى درDe Incarnatione De Seu De Unione Hypostatica.
[=تجسّد خدا و وحدت جوهرى] استفاده بسیارى برده ام. نگاه کنید به:Mercer، op. cit. P. 155-9.
18 . در طرح این اشکال وامدار گِرِگ کاوین هستم که با مطالعه پیش نویس این نوشتار آن را مطرح ساخت.
19 . اما آیا مشیّت خداوند نمى تواند باورهاى نادرست را به کار گیرد؟ به نظر لایب نیتز، این جهان بهترین جهان ممکن است. در فرض تساوى سایر امور، داشتن باورهاى نادرست درباره جهان بدتر از داشتن باورهاى درست در باب جهان است. بنابراین، مؤمنان مى توانند مطمئن باشند که برنامه خداوند مستلزم آن است که آنها تعداد معدودى از باورهاى نادرست که با بهترین جهان ممکن سازگار باشد، داشته باشند. با این اطمینان و با ایمان به قدرت مطلق خداوند، معقول است اگر کسب باورهاى نادرست درباره جهان را از سوى انسانهایى که به لحاظ معرفتى مسئولند، نه به عنوان قاعده، بلکه به عنوان یک استثنا در طرح و برنامه خدا قلمداد کنیم.