آیا اسماى خاص معنا دارند؟ فرگه1 استدلال کرده است که اسماى خاص باید معنا داشته باشند, زیرا ـ او مى پرسد ـ در غیر این صورت, چگونه ممکن است گزاره هاى این همانى چیزى غیر از گزاره هاى تحلیلیِ بى اهمیت باشند. و چگونه ممکن است گزاره اى از نوع a=b, در صورت صدق, با گزاره اى از نوع a=a از نظر ارزش معرفتى متفاوت باشد؟ پاسخ فرگه این است که گرچه (a) و (b) مَحکیّ2 واحدى دارند, معانى3 آنها متفاوت است یا ممکن است متفاوت باشد که در این صورت, گزاره a=b صادق است, گرچه به نحو تحلیلى صادق نباشد, لیکن این راه حل در جایى که (a) و (b) هر دو اوصاف معین4 غیر مترادف باشند یا یکى وصف معین و دیگرى اسم خاص باشد, درست تر به نظر مى رسد تا جایى که هر دو اسم خاص باشند;
)