در باب حق پندارى دروغ گفتن به انگیزه‏هاى انسان‏دوستانه

اشاره
کانت‏سخت دلمشغول جنبه عملى اخلاق بود و مى‏کوشید تاملات خود را در باب فلسفه اخلاق، در عرصه واقعیت نیز بیازماید و از نظرگاه خود به آنها پاسخ دهد. یکى از این مسائل، تکلیف راستگویى و پرهیز از دروغ است که کانت مصرانه بر آن است که هرگز نباید دروغ گفت و این قاعده هیچ استثنایى ندارد. باید راست گفت، اگرچه این راستگویى نتایج ناخوشایندى براى ما و یا دیگران دربرداشته باشد و از دروغ حتى نوع خیرخواهانه آن پرهیز کرد، هرچند به ظاهر نتایجى خوشایند داشته باشد.
کانت در این نوشته کوتاه اما مهم، براى اثبات نظر خود دو دلیل مى‏آورد. نخست آن که هرگونه استثنایى به قاعده راستگویى، به نقض و بى‏اعتبارى اصل قاعده مى‏انجامد. دیگر آن که اگر در موردى دروغ گفتیم، اخلاقا و حتى قانونا مسئول همه نتایج ناخواسته و پیش بینى‏نشده دروغ خود هستیم. این نوشته مورد استناد و حث‏بسیارى کسان واقع شده است; از جمله جیمز راچلز، کریستین کورس گارد و الیزابت انسکم. از این رو ترجمه آن مناسب به نظر رسید.