تفسیر ابن رشد از عقلانیّت ارسطویی و نسبت آن با دین

نوع مقاله : علمی ـ پژوهشی

نویسنده

دکترای تخصصی فلسفۀ اسلامی،تهران، ایران

چکیده

ابن رشد فیلسوف بزرگ مغربِ دنیای اسلام است و ارسطو را مصداق تامّ نوع انسانی در عقلانیت می‌داند. وی رسالت خود را در تبیین و تفسیر ارسطو به ارسطو در دنیای اسلام می‌داند. به نظر وی، عدم فهم دقیق ارسطو در بین متفکران اسلامی مشکلات زیادی را بوجود آورده است. او با تبیین ابعاد مختلف عقلانیت مستقل ارسطویی، سعی کرده است بر تمایز هویتی یقین عقلانی و علمی و اقناع ناشی از آموزه‌های دینی تأکید کند. وی یقین عقلی را محصول فرایند تکاملی ادراک انسانی نسبت به محسوسات و طبیعت کلی و عقلی موجودات می‌داند و بر استقلال و انحصاری‌بودن آن در راه نیل به حقیقت پافشاری می‌کند. به نظر ابن ‌رشد دین، هویت عمل‌گرایانه دارد و ابداً ادعای حقیقت‌نمایی و راه رسیدن به حقیقت را ندارد و هدفی جز کسب فضائل اخلاقی و قرار‌دادن انسان‌های عادی در مسیر سعادت ندارد. در این مقاله سعی داریم تا با روش تبیینی‌-‌تحلیلی ضمن بیان تفسیر ابن رشد از هویت عقلانیت مستقل ارسطویی، رابطۀ آن با دین را بیان کنیم و از این طریق گام کوچکی در مسیر ابن رشد‌پژوهی در زبان فارسی برداریم؛ مسیری که شاید به فهم ریشه و بنیاد مشکلات حال حاضر ما در رابطه با نسبت عقل و دین و نسبت تفکر سنتی و مدرن کمکی کرده باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Ibn Rushd’s Interpretation of Aristotelian Rationality and Its Relation with Religion

نویسنده [English]

  • Rahman Ehterami
PhD, Islamic Philosophy
چکیده [English]

Ibn Rushd or Averroes was a great philosopher in the western part of the Islamic world. He believed that Aristotle was a prime case of the human species in rationality. He defined his project as interpretation of Aristotle for the Islamic world. In his view, many problems were caused for Muslim intellectuals because of their failure to have an accurate understanding of Aristotle. He accounts for various dimensions of the autonomous Aristotelian rationality, highlighting the characteristic distinction between rational or epistemic certainty and persuasion as a result of religious doctrines. In his view, certainty is a product of the evolutionary process of human perception of the sensible and the universal rational nature of creatures, insisting on its autonomy and uniqueness on the path to the truth. In Ibn Rushd’s view, religion has a pragmatic character and it by no means claims to be veridical or truth-oriented. Instead, it just aims moral virtues—to put ordinary people on the way of attaining happiness. In this article, I adopt an explanatory-analytic method to articulate Ibn Rushd’s interpretation of the nature of the autonomous Aristotelian rationality and formulate its relation to religion. This is a path that might contribute to our understanding of the foundations and roots of our current problems with regard to the relation between reason and religion as well as traditional and modern thoughts.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ibn Rushd (Averroes)
  • autonomous rationalit
  1. * قرآن کریم

    1. ابن رشد، محمد بن احمد. (1950م). تلخیص کتاب النفس (محقق و مقدمه: دکتر احمد فؤاد الأهوانی، چاپ اول). قاهرة: مکتبة النهضة المصریة.
    2. ابن رشد، محمد بن احمد. (1993م). تهافت التهافت (مقدمه و تعلیق: محمد العریبی، چاپ اول). بیروت: دار الفکر.
    3. ابن رشد، محمد بن احمد. (1994م). رسالة السماع الطبیعی (مصحح و مقدمه و تعلیق: دکتر رفیق العجم و جیرار جهامی، چاپ اول). بیروت: دار الفکر.
    4. ابن رشد، محمد بن احمد. (1998م). الکشف عن مناهج الادلة فی عقائد الملة (مقدمه و تعلیق: دکتر محمد عابد الجابری، طبعة الاولی). بیروت: مرکز دراسات الوحدة العربیة.
    5. ابن رشد، محمد بن احمد. (2001م). الشرح الکبیر لکتاب النفس لأرسطو (ترجمه از لاتینی توسط ابراهیم الغربی، طبعة الاولی). تونس: المجمع التونسی للعلوم و الآداب و الفنون (بیت الحکمة).
    6. ابن رشد، محمدبن احمد. (1377). تفسیر مابعدالطبیعة(ج 1 و 2، چاپ اول). تهران: انتشارات حکمت.
    7. ابن رشد، محمدبن احمد. (1982م). تلخیص کتاب البرهان (محقق و تعلیق: دکتر محمد قاسم و دکتر بتروث وهریدی، ج3). قاهرة: الهیئة المصریة.
    8. ابن رشد، محمدبن احمد. (1997م). فصل المقال فی تقریر ما بین الشریعة و الحکمة من الاتصال (با مقدمه و تعلیق دکتر محمد عابد الجابری، طبعة الاولی). بیروت: مرکز دراسات الوحدة العربیة.
    9. ارسطو. (بی‌تا). فی النفس (محقق و مقدمه: عبدالرحمن بدوی). بیروت: دار القلم.
    10. الجابری، محمد عابد. (2001م). ابن رشد سیرة و فکر دراسة و نصوص (طبعة الثانیة). بیروت: مرکز دراسات الوحدة العربیة.
    11. رینان، إرنست. (1975م). ابن رشد والرشدیّة (مترجم: عادل زعیتر). القاهرة: دار احیاء الکتب العربیة.
    12. ژیلسون، اتین. (1398). عقل و وحی در قرون وسطی (مترجم: شهرام پازوکی، چاپ سوم). تهران: انتشارات حقیقت.
    13. الفارابی، محمد بن طرخان. (1907م). مقالة فی معانی العقل. قاهره: مطبعة سعادت.
    14. فخری، ماجد. (1986م). ابن رشد فیلسوف قرطبة (طبعة الثانیة). بیروت: منشورات دار المشرق.