دانشجوی دکتری فلسفه تحلیلی، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM)، تهران
چکیده
رابرت نوزیک تلاش می‌کند با استفاده از شرطی‌های خلاف واقع تحلیل بدیلی از معرفت ارائه دهد که نه‌تنها مصون از مثال‌های نقض گتیه‌وار باشد، بلکه بتواند از عهده حل مثال‌های نقضی که دیگر تحلیل‌های بدیل هم از حل آنها عاجزند برآید. تحلیل او افزون بر دو شرط صدق و باور، دارای دو شرطی خلاف واقع است که مهم‌ترین آنها، شرط سوم نوزیک، در مکتب‌های فلسفی به‌عنوان شرط حساسیت شناخته شده و مباحث فراوانی دربارۀ آن شکل گرفته است. از جمله، کالین مگین و سول کریپکی در مقالات جداگانه‌ای کوشیده‌اند نشان دهند که این شرط با مشکلاتی مواجه است که آن را ناپذیرفتنی می‌سازد. در این مقاله، پس از شرح نظریه برگزیدۀ نوزیک، به بیان انتقادهای مگین و کریپکی خواهم پرداخت و خواهم کوشید نشان دهم برخی از این انتقادها را نوزیک می‌تواند به‌گونه‌ای پاسخ دهد، اما نتیجه نهایی این است که دو مثال نقض کریپکی نشان می‌دهند شرط حساسیت پذیرفتنی نیست.
Appealing to counterfactual conditionals, Robert Nozick seeks to provide an alternative analysis of knowledge that is not only immune to Gettier-like counterexamples, but can also overcome other counterexamples faced by other alternative analyses of knowledge. In addition to the two conditions of truth and belief, Nozick's analysis has two counterfactual conditions, the most important of which is his third condition known in the literature as the sensitivity condition, leading to tremendous discussions. For example, Collin McGinn and Saul Kripke try to show that this condition is problematic for one or another reason. In this paper, I will show that there are some replies to the objections raised by McGinn and Kripke, but I will finally show that the sensitivity condition is implausible because of Kripke's counterexamples.
ابتدای صفحه