حضرت عیسى(ع) فرموده است: «واى بر شما اى کاتبان و فریسیان ریاکار که در ملکوت آسمان را بر روى مردم مىبندید. زیرا خود داخل آن نمىشوید و داخلشوندگان را از دخول مانع مىشوید» (انجیل متى 1413/23). اتهام اساسى آن حضرت علیه ایشان این بود که آنان دستورهاى خداوند را فراموش کرده بودند و به رسوم انسانها چسبیده بودند; فقدانى عجیب از حس نسبتها! «هر که به هیکل قسم خورد باکى نیست، لیکن هر که به طلاى هیکل قسم خورد باید ادا کند».
آن حضرت مىفرماید: «کدام افضل است; طلا یا هیکلى که طلا را مقدس مىسازد؟!» حضرت عیسى(ع) درباره کشیشهاى مسیحى چیزى نگفتند; چون آنان هنوز وجود نداشتند.
قرآن مجید به آنان نیز مىپردازد: «ان کثیرا من الاحبار و الرهبان لیاکلون اموال الناس بالباطل و یصدون عن سبیل الله» (سوره 9 آیه34).
و حضرت پیغمبر(ص) فرمودند که هر چه یهودیان و مسیحیان کردند (منظور ایشان کارهاى ناشایستبود) از امت من هم کسى پیدا شود که آن بکند.
منظور من از نقل این گفتهها نخست این است که ما باید از وخامت وضع آگاه شویم و سنگینى بار مسئولیت را به خوبى حس کنیم و از خداوند بخواهیم که: «ما را به آزمایش مینداز، بلکه ما را از شر رها ساز» و یا «اهدنا الصراط المستقیم».
)