شکاکیت اخلاقى

درآمد
شکاکیت عام عبارت است از این دیدگاه که ما نمى توانیم هیچ دانشى داشته باشیم یا مى توانیم دانش اندکى داشته باشیم; بر این اساس, شکاکیت اخلاقى عبارت است از این دیدگاه که ما نمى توانیم هیچ دانش اخلاقى داشته باشیم یا دانش اخلاقى اندکى مى توانیم داشته باشیم. پاره اى از شکاکان اخلاقى چنین استدلال مى کنند که ما نمى توانیم معرفت اخلاقى داشته باشیم. زیرا نمى توانیم شواهد لازم براى توجیه داوریهاى اخلاقى را به دست آوریم. شکاکان اخلاقى افراطى تر چنین استدلال مى کنند که ما نمى توانیم معرفت اخلاقى داشته باشیم زیرا در اخلاق هیچ حقیقتى وجود ندارد که قابل شناختن باشد. اینان همچنین استدلال مى کنند که قضایاى اخلاقى تماماً کاذبند, چراکه این قضایا, به خطا وجود واقعى (ارزشهاى عینى) را پیش فرض مى گیرند; یا هدف داوریهاى اخلاقى ابراز احساسات یا تأثیرگذارى بر رفتار است نه بیان حقایق. منتقدانِ شکاکیت اخلاقى به نوبه خود چنین استدلال مى کنند که دست کم در پاره اى از موارد هدف داوریهاى اخلاقى بیان حقایق است, پاره اى از این داوریها واقعاً صادقند, و ما شواهد کافى در دست داریم که ادعا کنیم به این حقایق علم داریم.