مهمترین موضوع در همهزمانها و مکانها موضوعی است که به جهان معنویت مربوط باشد; چراکه انسان و کیهان از آن جهان منشا میگیرند و به آن باز میگردند. اما در سطح وضعیتبشر، به گونهای که اکنون وجود دارد; برای بقای کل نظام طبیعت از جمله انسان، موضوعی مهمتر و فوریتر از مساله محیط زیست نیست. بحران زیست محیطی نه تنها رشته حیات بر روی زمین را تهدید میکند، بلکه در این مرحله آخر تاریخ بشر، تبلور خارجی بیماری و رنج داخلیای است که دیر زمانی است انسان مدرن را به ستوه آورده است. از این رو، این بحران ظاهری شاخصی از بیماری باطنی خود انسان مدرن و نشان دهنده علایم ظاهری آن بیماری باطنی است; که سرانجام با چنین شدت و حدتی خود را، آشکارا، مینمایاند و در نهایت، بیمار را از وخامتحال خویش آگاه میسازد.
(1998). دین و بحران زیست محیطی (*)
دیدگاه‌های آیین هندو و اسلام. Philosophia and Theologia: Dialogues in Criticism and Reflection, 5(17-18), 88-107.
MLA
. "دین و بحران زیست محیطی (*)
دیدگاه‌های آیین هندو و اسلام", Philosophia and Theologia: Dialogues in Criticism and Reflection, 5, 17-18, 1998, 88-107.
HARVARD
(1998). 'دین و بحران زیست محیطی (*)
دیدگاه‌های آیین هندو و اسلام', Philosophia and Theologia: Dialogues in Criticism and Reflection, 5(17-18), pp. 88-107.
CHICAGO
, "دین و بحران زیست محیطی (*)
دیدگاه‌های آیین هندو و اسلام," Philosophia and Theologia: Dialogues in Criticism and Reflection, 5 17-18 (1998): 88-107,
VANCOUVER
دین و بحران زیست محیطی (*)
دیدگاه‌های آیین هندو و اسلام. Philosophia and Theologia: Dialogues in Criticism and Reflection, 1998; 5(17-18): 88-107.
)