The Solution to the Philosophical Challenge of the Identity of the Ancient Soul Based on Imamiyyah Narrations

Document Type : The Quarterly Jornal

Authors

1 Assistant Professor, Department of Methodology and Epistemological Foundations of Kalam, Research Institute of Ahl al-Bayt Kalam, Research Institute of Quran and Hadith, Qom, Iran (Corresponding Author).

2 Assistant Professor, Department of Methodology and Epistemological Foundations of Kalam, Research Institute of Ahl al-Bayt Kalam, Research Institute of Quran and Hadith, Qom, Iran.

10.22081/jpt.2025.71867.2235

Abstract

In anthropology based on Imamiyyah narrations, the human being is a multidimensional entity possessing different souls, each playing a specific role. The identity of the ancient soul (Rūḥ Qadīmah) is one of the philosophical challenges in this anthropology. The present study investigates the identity and characteristics of the ancient soul and analyzes its relationship with other souls. The goal of this research is, on the one hand, to clarify whether the ancient soul has an independent existence and a separate and distinct identity in the realm of human life, and on the other hand, what function this entity pursues. This research seeks to solve this problem using the method of narrative analysis and a textualist approach. In Imamiyyah narrations, two categories of characteristics have been identified for the ancient soul: distinguishing characteristics and general characteristics. The most important characteristic of the ancient soul is its temporal dimension, which distinguishes it from other souls. This dimension refers to the existence of the ancient soul in the loins (aṣlāb) and wombs (arḥām). This soul possesses life, but this life is limited only to a specific type of life, which is the ancient life (ḥayāt qadīm). Its function is to preserve minimal identity and subsistence in the loins and wombs. This soul lacks consciousness and will and has no effect on human felicity (sa'ādah) or wretchedness (shaqāwah). The ancient soul sustains the human being's existence in the realm of human life, especially during its presence in the loins and wombs. This soul stands in contrast to the "Soul of Transformation" (Rūḥ al-Taḥawwul) and the "Soul of Life and Permanence" (Rūḥ al-Ḥayāt wa al-Baqā’); meaning, the preservation of identity is related to the ancient soul, while change and growth are related to the soul of transformation. The ancient soul is not the vegetative soul (Rūḥ Nabātī), the animal soul (Rūḥ Ḥaywānī), the rational soul (Nafs Nāṭiqah), the locus of the soul, the potential for becoming human, the souls before the bodies, or the seminal existence (Mawjūd Dharrī). This article is written in a descriptive-analytical method.

Keywords

Main Subjects

References

ازهری، محمد بن احمد. (1421ق). تهذیب اللغة (ج5). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
ابن‌بابویه، محمد بن علی. (1414ق). الاعتقادات (چاپ دوم). قم: المؤتمر العالمی للشیخ المفید.
ابن‌بابویه، محمد بن علی. (1385). علل الشرایع (ج2). قم: کتابفروشی داوری.
ابن‌بابویه، محمد بن علی. (1413ق). من لا یحضره الفقیه (ج2، چاپ دوم). قم: دفتر انتشارات اسلامى
ابن‌سیده، علی بن اسماعیل. (1421ق). المحکم و المحیط الأعظم (ج3). بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابن‌فارس، احمد بن فارس. (1404ق). معجم مقاییس اللغة (ج2). قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن‌قیم جوزیه. (1414ق). الروح (تعلیق: ابراهیم رمضان). بیروت: دار الفکر العربی.
حسینی علائی، فاطمه. (1390). تفاوت روح و نفس از دیدگاه قرآن و روایت. تهران: طراوت.
حلی، حسن بن سلیمان بن محمد. (1421ق). مختصر البصائر (محقق و مصحح: مشتاق مظفر).‌ قم: مؤسسة النشر الإسلامی.
حلی، مقداد بن عبداللّٰه سیوری. (1425ق). کنز العرفان فی فقه القرآن (ج1). قم: انتشارات مرتضوی.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). مفردات ألفاظ القرآن. بیروت: دار القلم.
روحانی، محمد؛ ذاکری، مهدی. (1399). آموزۀ تعدد ارواح در احادیث. معرفت کلامی، (25)، صص 73‑88. https://B2n.ir/tu4518
موسوی سبزواری، عبدالاعلی. (1409ق). مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن (ج2، چاپ دوم). بی‌جا: دفتر سماحه آیت‌‌‌الله العظمی السبزواری.
صفار قمی، محمد بن حسن. (1404ق). بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد| (محقق و مصحح: محسن بن عباسعلی کوچه‌باغی، چاپ دوم). قم: مکتبة آیةالله المرعشی النجفی.
طوسی، محمد بن حسن. (1407ق). تهذیب الأحکام (محقق: حسن خرسان، ج10، چاپ چهارم). تهران: دار الکتب الاسلامیة.
عسکری، حسن بن عبدالله. (1400ق). الفروق فی اللغة. بیروت: دار الافاق الجدیدة.
طباطبایی، محمدحسین. (1390ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج3 و 18). بیروت: موسسة الأعلمی للمطبوعات.
فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین (ج3، چاپ دوم). قم: نشر هجرت.
فیروزآبادی، محمد بن یعقوب. (1415ق). القاموس المحیط (ج1). بیروت: دار الکتب العلمیة.
فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی. (1415ق). تفسیر الصافی (مصحح: حسین اعلمی، ج1، چاپ دوم). تهران: مکتبة الصدر.
فیض کاشانی، محمدمحسن بن شاه‌مرتضی. (1406ق). الوافی (ج12). اصفهان: کتابخانۀ امیرالمؤمنین علی×.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1407ق). الکافی (مصحح و محقق: علی‌اکبر غفاری، ج4 و 6، چاپ چهارم). تهران: انتشارات الإسلامیة.
مجلسی، محمدباقر. (1404ق). مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول (محقق و مصحح: سید هاشم رسولی محلاتی، ج21). تهران: دار الکتب الاسلامیة.
مروارید، حسنعلی. (1395). تنبیهات حول المبدأ و المعاد. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
مازندارنی، محمدصالح بن احمد. (1382ق). شرح الکافی (محقق و مصحح: ابوالحسن شعرانی، ج7). تهران: المکتبة الاسلامیة.
مصطفوی، حسن. (1368). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.

Files

Share

How to cite

Statistics