* قرآن کریم
آملی، سید حیدر. (1368). جامع الاسرار و منبع الانوار. تهران: مرکز انتشارت علمی و فرهنگی.
ابنعربی، محیالدین محمد. (1420ق). فتوحات مکیه (مصحح: احمد شمسالدین، ج3). بیروت: دار الکتب العلمیة.
ابنطاووس، علی بن موسی. (1409ق). اقبال الاعمال (ج1، چاپ دوم). تهران: دار الکتب الاسلامیة.
باقری، حسین؛ نصیری، علی؛ و میریان، سید احمد. (1391). بررسی معناشناسی و تفسیر آیۀ خلیفةاللهی. مطالعات تفسیری، 3(11)، صص 69‑86.
بروجردی، سید حسین. (1416ق). تفسیر الصراط المستقیم (محقق: غلامرضا مولانا بروجردی، ج5). قم: انتشارات انصاریان.
بیضاوی، عبدالله بن عمر. (1418ق). انوار التنزیل و اسرار التأویل (محقق: محمد عبدالرحمن مرعشلی، ج1) بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
جوادی آملی، عبدالله. (1383). تسنیم تفسیر قرآن کریم (ج3، چاپ هفتم). قم: مرکز نشر اسراء.
حر عاملی، محمد بن حسن. (1409ق). وسائل الشیعة الی تفصیل الشریعة (ج9). قم: مؤسسة آل البیت لإحیاء التراث.
رجبنیاچناری، محسن؛ رجبنیاچناری، زهرا. (1397). خلیفةالله. بیجا: نشر پرستش.
زیوری کبیرنیا، فاطمه. (1398). بررسی ابعاد خلیفةاللهی انسان. بیجا: نشر هاجر.
زمخشری، محمود بن عمر. (1407ق). الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل (ج1، چاپ سوم). بیروت: دار الکتاب العربی.
سمعانی، منصور بن محمد. (1418ق). تفسیر سمعانی (ج1). ریاض: دار الوطن.
سند، محمد. (1427ق). الامامة الالهیة (ج1). قم: منشورات الاجتهاد.
سیدینیا، سید اکبر. (1386). خلافت الهی؛ با تأکید بر دیدگاه آیتالله جوادی آملی. قبسات، 12(44)، صص 137‑160.
شجاری، مرتضی. (1391). خلافت انسان و مبانی آن از دیدگاه ملاصدرا. اندیشۀ نوین دینی، 8(29)، صص 103‑126.
شجاعی، احمد. (1393). انسان و خلافت الهی. کلام اسلامی، 33(90)، صص 27‑50.
شیرازی، محمد بن ابراهیم. (1360). اسرار الآیات و انوار البینات. تهران: انتشارات انجمن حکمت و فلسفۀ ایران.
صدوق، محمد بن علی. (1376). الأمالی (چاپ ششم). تهران: کتابچی.
صدوق، محمد بن علی. (1378ق). عیون اخبارالرضا× (ج1). تهران: نشر جهان.
صدوق، محمد بن علی. (1385). علل الشرائع (ج1). قم: داوری.
صدوق، محمد بن علی. (1395ق). کمال الدین و تمام النعمة (ج1، چاپ دوم). تهران: اسلامیة.
صفار، محمد بن حسن. (1404ق). بصائر الدرجات (ج1، چاپ دوم). قم: مکتبه آیۀ الله مرعشی.
طباطبایی، سید محمدحسین. (1417ق). المیزان فی تفسیر القرآن (ج1، چاپ پنجم). قم: انتشارات جامعۀ مدرسین.
طبرانی، سلیمان بن احمد. (2008م). تفسیر القرآن العظیم (ج1). اردن: دار الکتاب الثقافی.
طبرسی، فضل بن حسن. (1377). جوامع الجامع (ج1). تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
عیاشی، محمد بن مسعود. (1380ق). تفسیر عیاشی (محقق: سید هاشم رسولی محلاتی، ج1). تهران: المطبعة العلمیة.
فاریاب، محمدحسین. (1378). خلافت انسان در قرآن. معرفت، 21(173)، صص 107‑124.
فخر رازی، محمد بن عمر. (1420ق). مفاتیح الغیب (ج2، چاپ سوم). بیروت: دار احیاء التراث العربی.
قطبالدین راوندی، سعید بن هبةالله. (1409ق). قصص الانبیاء (محقق: غلامرضا عرفانیان یزدی، ج1). مشهد: مرکز پژوهشهای اسلامی.
قمی، علی بن ابراهیم. (1404ق). تفسیر قمی (ج1، چاپ سوم). قم: دارالکتاب.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1407ق). کافی (محقق: علیاکبر غفاری و محمد آخوندی، ج1، چاپ چهارم). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
گنابادی، سلطانمحمد. (1408ق). بیان السعادة فی مقامات العبادة (ج2، چاپ دوم). بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
مجلسی، محمدباقر. (1375). مهدی موعود ترجمۀ جلد 13 بحارالأنوار (مترجم: علی دوانی، چاپ بیستوهفتم). تهران: دار الکتب الإسلامیة.
مجلسی، محمدباقر. (1404ق). مرآة العقول فی شرح اخبارآل الرسول (محقق: سید هاشم رسولی محلاتی، ج2، چاپ دوم). تهران: دار الکتب الاسلامیة.
مسعودی، علی بن حسین. (1384). اثبات الوصیة للإمام علی بن ابیطالب (چاپ سوم). قم: انتشارات انصاریان.
میرزایی، مصطفی؛ غفاری، حسین؛ و میرزایی، محمدمهدی. (1395). انسان و عمومیت خلافت الهی. آموزههای فلسفۀ اسلامی، (19)، صص 131‑158.
نجارزادگان، فتحالله؛ بابایی گواری، سلمان. (1392). پیوند مفهوم خلیفةالله با امامت از دیدگاه متکلمان فریقین. پژوهشنامۀ تفسیر و زبان قرآن، 2(1)، صص 7‑26.
نصیری، مهدی. (1389). نقد مشهورات - آیا انسان خلیفهالله است؟ سمات، (1)، صص 125‑132.
نعمانی، محمد بن ابراهیم. (1397ق). الغیبة (محقق: علیاکبر غفاری). تهران: نشر صدوق.
نوروزی، رضا. (1393). ارزیابی تبیین عرفا از ضرورت خلافت الهی بر اساس روایات اهلبیت^. پژوهشهای فلسفی کلامی، 15(60)، صص 61‑78.
https://doi.org/10.22091/pfk.2014.16
)