Rereading and Proving the Validity of the Attributes and Conditions of Imamate from the Perspective of Religious Authority (Marja'iyyat Dīnī)

Document Type : The Quarterly Jornal

Author

Level 4, Explanatory Imamate Major, Jafari Culture Foundation Seminary, Qom, Iran.

Abstract

Given the emphasis in Imami (Shia) narrations on referring humans in all aspects of life to the Imam as the Religious Authority (Marja' Dīnī), and the presentation of the Imam as the holder of the status of Religious Authority, this research seeks to answer the question of whether all the conditions and attributes of the Imamate can be redefined and organized within the framework of the Religious Authority of the Ahl al-Bayt . In other words, if we analyze the Imamate from the perspective of the Religious Authority of the Ahl al-Bayt, to what extent can the conditions and attributes of the Imamate be proven for the status of the Religious Authority of the Ahl al-Bayt, and does rereading and interpreting the Imamate from this perspective limit or expand the scope of the conditions and attributes of the Imamate? In this article, three fundamental conditions of the Imam are examined, and their connection with the Religious Authority of the Ahl al-Bayt is analyzed. The research findings indicate that all important statuses of the Imam, including Divine Appointment (Nasb Ilāhī), Specific Knowledge ('Ilm Khāṣṣ), and Infallibility ('Iṣmah), are established for the status of the Religious Authority of the Ahl al-Bayt. It also shows that the Religious Authority of the Ahl al-Bayt is not only compatible with the conditions and attributes of the Imamate but also, as a coherent framework, possesses the capacity to redefine and prove these statuses.By filling the existing research gap, this study provides the groundwork for rereading the Imamate in a practical framework that responds to the needs of the Shia community. This research utilizes Shia hadith texts and the rational method. The combination of the scriptural (naqlī) and rational ('aqlī) methods means that in addition to citing narrations, rational arguments extracted from these same narrations are also employed.

Keywords

Main Subjects

References

* قرآن کریم
ابن بابویه، علی بن حسین. (1404 ق). الإمامة و التبصرة من الحیرة. قم: مدرسة الإمام المهدی#.
ابن سینا، حسین عبدالله. (1404 ق). الشفاء (الالهیات). قم: مکتبة آیةالله المرعشی.
آملی، سید حیدر. (1368). جامع الأسرار و منبع الأنوار، تهران: مرکز انتشارات علمی و
فرهنگی.
امینی، عبدالحسین. (1416 ق). الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب. قم: مرکز الغدیر.
بابازاده، علی. طالقانی، سیدحسن. (1402). نقش حجج الهی^ در پیشرفت و بهبود زندگی دنیوی بشر. تحقیقات کلامی، دوره 11، شماره 41، از صفحه 115 تا 142.
بحرانی، میثم بن علی. (1406 ق).  قواعد المرام فی علم الکلام.‌ قم: مکتبة آیةالله المرعشی.
حسینی، سیداحمد. جعفری، محمد. (1398). برداشت‌های عقلی از روایات دربارۀ مرجعیت دینی امام. معرفت کلامی، دوره 10، شماره 23، از صفحه 65 تا 80.
حلی، حسن بن یوسف. (1365). الباب الحادی عشر، تهران: مؤسسه مطالعات اسلامی.
رضوانی، علی اصغر. (1385). مرجعیت دینی اهل‌بیت^ و پاسخ به شبهات. قم: مسجد مقدس جمکران.
رفیعی، محسن. شریفی، معصومه. (1391). مرجعیت علمی اهل بیت^ با تأکید بر حجیت سنت ایشان (از دیدگاه منابع روایی و تفسیری اهل‌سنت). اندیشه نوین دینی، دوره 8، شماره 30، از صفحه 155 تا 176.
زمخشری، محمود بن عمر. (1407 ق). الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل (مصحح: مصطفی حسین احمد). بیروت: دارالکتاب العربی.
شرف الدین، سید عبدالحسین. (1426 ق). المراجعات. قم: المجمع العالمی لأهل‌البیت^.
صدوق، محمد بن علی. (1378 ق). عیون أخبار الرضا×. (محقق: مهدی لاجوردی). تهران: نشر جهان.
صدوق، محمد بن علی. (1376). الامالی. تهران: کتابچی.
صدوق، محمد بن علی. (1398 ق). التوحید. (محقق: هاشم حسینی). قم: جامعه مدرسین.
صدوق، محمد بن علی. (1395 ق). کمال الدین و تمام النعمة. (محقق: علی اکبر غفاری). تهران: اسلامیه.
صفار، محمد بن حسن. (1404 ق). بصائرالدرجات فی فضائل آل محمّد^. (محقق: محسن کوچه باغی). قم: مکتبة آیةالله المرعشی.
طباطبایی، محمدحسین. (1390 ق). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
طبرسی، احمد بن علی. (1403 ق). الإحتجاج علی أهل اللجاج. (محقق: محمدباقر خرسان). مشهد: نشر مرتضی.
طوسی، محمد بن الحسن. (1407 ق). تهذیب الأحکام. (محقق: حسن خرسان). تهران: دارالکتب الإسلامیه.
طوسی، نصیرالدین. (1405 ق). تلخیص المحصل المعروف بنقد المحصل. بیروت: دارالأضواء.
عاملی نباطی، علی بن یونس. (1384 ق). الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم. (محقق: میخائیل رمضان). نجف: المکتبة الحیدریة.
عده‌ای از علماء. (1423 ق). الأصول الستة عشر. (محقق: ضیاءالدین محمودی). قم:
دارالحدیث.
عیاشی، محمد بن مسعود. (1380 ق). تفسیر العیاشی. (محقق: سید هاشم رسولی). تهران: المطبعة العلمیة.
الغراب، محمود. (1414 ق). الإنسان الکامل من کلام الشیخ الأکبر (ابن عربی). دمشق: دارالکاتب العربی.
فارابی، ابونصر. (1995 م). آراء اهل المدینة الفاضلة و مضاداتها. بیروت: مکتبة الهلال.
فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله. (1405 ق). إرشاد الطالبین إلی نهج المسترشدین. (تحقیق: سید مهدی رجائی). قم: انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی.
قمی مشهدی، محمد بن محمدرضا. (1368). تفسیر کنز الدقائق. تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
کلباسی، روح الله. احمدی فروشانی، سیدعلی. (1403). واکاوی مرجعیت دینی اهل بیت^ در بصائر الدرجات. تحقیقات کلامی، دوره 12، شماره 46، از صفحه 119 تا 139.
کلینی، محمد بن یعقوب. (1429 ق). الکافی. قم: دارالحدیث.
مازندرانی، محمد صالح بن احمد. (1382). شرح الکافی الاصول و الروضه. تهران: المکتبة الإسلامیة.
مجلسی، محمد باقر. (1403 ق). بحارالأنوار. بیروت: دارإحیاء التراث العربی.
معارف، مجید. (1386). پایه های مرجعیت دینی در آیات و روایات. مطالعات قرآن و حدیث، دوره 1، شماره 1، از صفحه 9 تا 30.
مفید، محمد بن محمد. (1413 ق «الف»). الإختصاص. (محقق: علی اکبر غفاری). قم: المؤتمر العالمی لالفیة الشیخ المفید.
مفید، محمد بن محمد. (1413 ق «ب»).  النکت الاعتقادیة. قم: المؤتمر العالمی للشیخ المفید.
هلالی، سلیم بن قیس. (1405 ق). کتاب سلیم بن قیس الهلالی. (محقق: محمد انصاری). قم: الهادی.
هندی، میرحامد حسین. (1366). عبقات الانوار. اصفهان: کتابخانه امیرالمؤمنین×.

Files

Share

How to cite

Statistics