تبیین اجتهاد و جایگاه موضوع‌شناسى در آن

Document Type : Professional

Author

Abstract

اشاره:
این نوشته، نقدى است‏بر مقاله «جایگاه موضوع‏شناسى در اجتهاد» که در شماره پنجم مجله چاپ گردیده بود.
اجتهاد چیست؟
اجتهاد در لغت‏به معناى بذل وسع و طاقت است و در اصطلاح فقها عبارت است از قوه‏اى که مى‏توان با آن احکام شرعى را استنباط و استخراج کرد و یا منظور از آن تحصیل برهان و دلیل بر حکم شرعى است و یا اجتهاد عبارت است از به کارگرفتن تمام نیرو براى به دست آوردن علم یا ظن غیرممنوع به حکم شرعى فرعى. هریک از این تعاریف را که گزینش کنیم باید بپذیریم که اجتهاد مبتنى بر مبادى و مقدماتى است که بدون در دست داشتن آنها اجتهاد میسر نیست، گرچه این امر انکارپذیر نیست که زمان و مکان در کم و زیادى و شدت و ضعف آنها نقش بسزایى دارد.


 
1. قوانین، ج‏2، بحث اجتهاد و تقلید.
2. مجله نقدونظر، سال دوم، شماره پنجم، ص‏87.
3. همان.
4. همان، ص‏88.
5. همان.
6. همان، ص‏88و89.
7. همان، ص‏89.
8. همان.
9. همان، ص‏90.
10. همان، ص‏95.
11. همان، ص‏95.
12. رساله اجتهاد و تقلید امام خمینى(ره)، ص 99، 98، 97، 96.
13. همان، ص‏99.
14. همان، ص‏9796.
15. همان، ص 123-124-125.
16. وسائل، کتاب قضاء، باب‏6 از ابواب صفات قاضى، حدیث‏1و2.
17. همان، حدیث‏30.
18. همان، حدیث‏15.
19. رساله اجتهاد و تقلید امام (ره)، ص‏129-130.