این نوشته، نقدى استبر مقاله «معقولیت اعتقادات دینى»، منتشر شده در مجله نقدونظر شمارههاى سوم و چهارم، تابستان و پاییز 1374، به قلم آقاى احمد نراقى. نویسنده محترم در آن مقاله مدعى شده بود تقریرى جدید از نظریه فطرت ارائه کرده است. در این مقاله عمدتا به دنبال دو امریم: یکى اینکه نشان دهیم معقول بودن اعتقاد دینى به معناى فطرى بودن آن نیست و فطرى بودن، معناى دیگرى دارد; دیگر اینکه معقول بودن، اعم از خطا بودن و صحیح بودن، دانسته شده (1) و این مساله که اعتقادات دینى معقول است، به هیچ رو افتخارآمیز جلوه نمىکند و نشانه حقانیت آنها نیست.