تعریف عدالت
«عدالت» مفهومى است که بشر از آغاز تمدن خود مىشناخته و براى استقرار آن کوشیده است. مشاهده طبیعت و تاریخ رویدادها، و اندیشه در خلقت از دیرباز انسان را متوجه ساخت که جهان، بیهوده آفریده نشده است; هدفى را دنبال مىکند و نظمى بر آن حکمفرماست (2) . انسان نیز در این مجموعه منظم و با هدف قرار گرفته است و با آن همگام و سازگار است. بنابراین، هرچه در راستاى این نظم طبیعى باشد، درست و عادلانه است. حقوق نیز از این قاعده بیرون نیست و مبناى آن در مشاهده موجودات و اجتماعهاى گوناگون است. پس، از ملاحظه «آنچه هست» مىتوان به جوهر «آنچه باید باشد» دستیافت. به بیان دیگر، در شیوه ارسطویى جستجوى عدالت نیز واقعگرایى دیده مىشود و پایه آن مشاهده و تجربه است.
)