TY - JOUR ID - 69769 TI - تناظر انسان‌‌شناسی عمل‌‌گرا و انسان‌‌شناسی اخلاقی کانت و نقش آنها در تحقق عملی اخلاق وی JO - نقد و نظر JA - JPT LA - fa SN - 1062-8952 AU - همتی, ذوالفقار AD - استادیار گروه فلسفه دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 26 IS - 101 SP - 6 EP - 36 KW - کانت KW - اخلاق محض KW - انسان‌‌شناسی اخلاقی KW - انسان‌‌شناسی عمل‌‌گرا KW - ماهیت انسان DO - 10.22081/jpt.2021.58932.1779 N2 - در نظر کانت، فلسفۀ اخلاق به مکمّلی نیاز دارد تا بتوان از طریق آن انسان‌‌ها را برای عمل به اصول و قواعد اخلاق محض آماده کرد. وی این مکمّل را «انسان‌‌شناسی اخلاقی» می‌‌نامد و در تبیین آن به جای بررسی اصول محض، ماهیت انسان را به صورت تجربی مطالعه می‌کند. گرچه کانت اعتقاد دارد که اخلاق محض بنیادین بوده و از‌این‌‌رو مهم‌‌تر از این بخش مکمل است، به همان اندازه تأکید دارد برای اعمال دستاوردهای اخلاق محض در انسان‌‌ها، لازم است به این بخش نیز توجه کنیم. در این مقاله کوشیده‌ایم به روش توصیفی- تحلیلی، مفهوم انسان‌‌شناسی اخلاقی کانت را در پرتو انسان‌‌شناسی عمل‌گرای او بررسی و نقش آن را در فلسفه اخلاق وی و تحقق امر اخلاقی مشخص کنیم. نتیجه این شد که از دیدگاه کانت انسان‌‌شناسی اخلاقی با توجه به رسالت انسان و با بررسی راهکارها و موانع تحقق اخلاق، زمینه را برای استفاده از اصول اخلاق محض در موقعیت‌‌های جزئی و انضمامی آماده می‌‌سازد. البته برای تبیین انسان‌‌شناسی اخلاقی کانت لازم است نخست به بررسی انسان‌‌شناسی عمل‌‌گرای او بپردازیم. اخلاق کانت بر تجربه مبتنی بوده و برای زندگی روزمره سودمند است و انسان‌‌شناسی اخلاقی او، مجموعه‌‌ای از شرایطی را برای بشر فراهم می‌سازد که به نحو راحت‌‌تری اصول اخلاق را در زندگی این‌جهانی به‌کار گیرد. UR - https://jpt.isca.ac.ir/article_69769.html L1 - https://jpt.isca.ac.ir/article_69769_3f6d103e502d4d0c05e6197ee92ddd8b.pdf ER -