TY - JOUR ID - 73287 TI - مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن JO - نقد و نظر JA - JPT LA - fa SN - 1062-8952 AU - محمد قربانیان, هومن AD - استادیار گروه فلسفه دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 27 IS - 108 SP - 147 EP - 172 KW - مغالطه KW - مصادره به مطلوب KW - استنتاج دوری KW - صورت استدلال KW - استدلال معتبر DO - 10.22081/jpt.2022.64387.1961 N2 - در ارغنون، نام مغالطۀ مصادره به مطلوب برای اولین‌بار در فصل پنجم تبکیت‌های مغالطی آورده می‌شود و در آنجا ارسطو بیان می‌کند این مغالطه تنها زمانی سبب فریب می‌شود که نتوان امور مشابه را از امور متفاوت تشخیص داد. این تعریف، مصادره به مطلوب را به شکل استدلالی دوری نشان می‌دهد که نتیجه دقیقاً یکی از مقدمات باشد. چنین برداشتی در آثار منطق‌دانان اسلامی هم دیده می‌شود و اکثر مثال‌ها شامل مواردی است که نتیجه و مقدمات تنها در ظاهر با هم تفاوت دارند. اما در منطق کلاسیک تکرار مقدمات در نتیجه سبب عدم اعتبار استدلال نمی‌شود. در پژوهش حاضر که با روش تحلیلی_قیاسی انجام گرفته است، پیشنهاد ما برای ساختار این مغالطه چنین است که در اینجا با یک دور ساده و قرار‌گرفتن نتیجه در جایگاه مقدمۀ استدلال روبه‌رو نیستیم، بلکه با این ادعا مواجه هستیم که رفت‌و‌برگشت دوری بین مقدمات و نتیجه، معیار صدق گزارۀ معینی می‌شود. در‌واقع ساختار صوری این مغالطه این‌گونه است (P→P)├ P. این پیشنهاد ما می‌‌تواند با توجه به درستی یا نادرستی یک گزاره در ذهن مخاطب توضیح دهد که چرا برخی دورها از نظر معرفتی برای مخاطب گمراه‌کننده هستند و برخی نیستند و همچنین نه به‌صورت نحوی و نه به‌صورت معنایی استدلال "اگر الف پس الف" را نامعتبر حساب نمی‌کند. UR - https://jpt.isca.ac.ir/article_73287.html L1 - https://jpt.isca.ac.ir/article_73287_4a407f900cd9d8db2628e4830929b09c.pdf ER -