TY - JOUR ID - 70364 TI - بررسی و نقد راه‌‌حل هورویچ برای پارادوکس دروغگو مطابق نظریۀ حداقلی صدق JO - نقد و نظر JA - JPT LA - fa SN - 1062-8952 AU - محمد قربانیان, هومن AD - استادیار گروه فلسفه دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران Y1 - 2021 PY - 2021 VL - 26 IS - 102 SP - 32 EP - 61 KW - پارادوکس دروغگو KW - جملۀ خودارجاع KW - نظریه حداقلی صدق KW - صورت هم‌‌ارزی DO - 10.22081/jpt.2021.60125.1818 N2 - پارادوکس دروغگو شامل جمله خودارجاعی است که مدعی کذب خودش است. برای این پارادوکس راه‌‌حل‌های متعددی ارائه شده که بخشی از آنها، کنار‌گذاشتن زبان طبیعی و استفاده از زبان‌های صوری و مصنوعی را راه‌‌حل اساسی می‌‌دانند؛ اما شماری از راه‌‌حل‌‌ها نیز می‌کوشند این پارادوکس را در زبان‌های طبیعی رفع کنند. مسئله مقاله این است که چرا راه‌‌حل پل هورویچ به این پارادوکس طبق نظریۀ حداقلی صدق که در دسته دوم راه‌‌حل‌ها قرار می‌گیرد ناقص است. هدف این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته این است که نشان دهیم ادعای هورویچ مبنی بر امکان توضیح همۀ کاربردهای مفهوم صدق با توسل به تمایل ذاتی و زبانی ما به قبول همه نمونه‌‌های صورت هم‌‌ارزی کافی نیست. پیشنهاد هورویچ برای حل پارادوکس دروغگو، کنار‌گذاشتن نمونه‌های صورت هم‌‌ارزی مربوط به جمله‌های خود‌ارجاع است. نتیجه اینکه این پاسخ نه‌تنها نمی‌‌تواند پاسخ مناسبی برای این پارادوکس باشد، بلکه پذیرفتن این راه‌حل به معنای ناقص‌بودن تبیین و توضیحی است که نظریۀ حداقلی دربارۀ مفهوم صدق ارائه می‌‌دهد. UR - https://jpt.isca.ac.ir/article_70364.html L1 - https://jpt.isca.ac.ir/article_70364_94e89bdb3e7fce1f90fb32eb0fd0b54c.pdf ER -