%0 Journal Article %T مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن %J نقد و نظر %I دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی) %Z 1062-8952 %A محمد قربانیان, هومن %D 2022 %\ 12/22/2022 %V 27 %N 108 %P 147-172 %! مطالعه و بررسی مغالطۀ مصادره به مطلوب و ساختار استدلالی آن %K مغالطه %K مصادره به مطلوب %K استنتاج دوری %K صورت استدلال %K استدلال معتبر %R 10.22081/jpt.2022.64387.1961 %X در ارغنون، نام مغالطۀ مصادره به مطلوب برای اولین‌بار در فصل پنجم تبکیت‌های مغالطی آورده می‌شود و در آنجا ارسطو بیان می‌کند این مغالطه تنها زمانی سبب فریب می‌شود که نتوان امور مشابه را از امور متفاوت تشخیص داد. این تعریف، مصادره به مطلوب را به شکل استدلالی دوری نشان می‌دهد که نتیجه دقیقاً یکی از مقدمات باشد. چنین برداشتی در آثار منطق‌دانان اسلامی هم دیده می‌شود و اکثر مثال‌ها شامل مواردی است که نتیجه و مقدمات تنها در ظاهر با هم تفاوت دارند. اما در منطق کلاسیک تکرار مقدمات در نتیجه سبب عدم اعتبار استدلال نمی‌شود. در پژوهش حاضر که با روش تحلیلی_قیاسی انجام گرفته است، پیشنهاد ما برای ساختار این مغالطه چنین است که در اینجا با یک دور ساده و قرار‌گرفتن نتیجه در جایگاه مقدمۀ استدلال روبه‌رو نیستیم، بلکه با این ادعا مواجه هستیم که رفت‌و‌برگشت دوری بین مقدمات و نتیجه، معیار صدق گزارۀ معینی می‌شود. در‌واقع ساختار صوری این مغالطه این‌گونه است (P→P)├ P. این پیشنهاد ما می‌‌تواند با توجه به درستی یا نادرستی یک گزاره در ذهن مخاطب توضیح دهد که چرا برخی دورها از نظر معرفتی برای مخاطب گمراه‌کننده هستند و برخی نیستند و همچنین نه به‌صورت نحوی و نه به‌صورت معنایی استدلال "اگر الف پس الف" را نامعتبر حساب نمی‌کند. %U https://jpt.isca.ac.ir/article_73287_4a407f900cd9d8db2628e4830929b09c.pdf