%0 Journal Article %T دین و فلسفه هرمنوتیک %J نقد و نظر %I دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم (پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی) %Z 1062-8952 %A ودر ترجمه زهرا گلپایگانی, بن %D 2005 %\ 09/23/2005 %V 10 %N شماره 40-39 %P 290-309 %! دین و فلسفه هرمنوتیک %R %X فلسفهدین چه نوع فلسفه اى است؟ این پرسش حاکى از آن است که انواع دیگر فلسفه یا دست کمنظریه هاى مختلفى در باره چیستى فلسفه وجود دارد. فلسفه دین چنان چه به عنوانفلسفه دینى در نظر گرفته شود, پذیراى تفاسیر متعدّدى است.1 حالت اضافه مى تواندحالت اضاله مفعولى و یا حالت اضافه فاعلى باشد. در این مقاله, مایلم تا درباره هردو حالت به بحث بپردازم. فلسفه در حالت اضافه فاعلى, در متن دین جاى مى گیرد; [دراین حالت] فلسفه, به عبارتى, مشتق از دین است, ابتدا دین لحاظ مى شود و [سپس]فلسفه آن چه را دین بیان مى کند, به وسیله هرمنوتیک2 آشکار مى سازد. از این رو, منفلسفه را نیز فلسفه هرمنوتیکى در نظر خواهم گرفت; این نکته را هنگام بحث دربارهحالت اضافه مفعولى توضیح خواهم داد. فلسفه, چنان چه به عنوان فلسفه هرمنوتیکى درنظر گرفته شود, بر روى پدیده دین تأمّل مى کند, آن را توضیح مى دهد و درباره آن,پرسش هاى فلسفى خاصى را مطرح مى کند. فلسفه دین در درجه نخست فلسفه است و دربارهمسائل خاصى, که به سختى مى توان آن ها را بیان کرد, [اما]3 ذاتى فلسفه اند, بحث مىکند. بنابراین, برداشت هر کس از فلسفه در عین حال, تعیین کننده برداشت او از فلسفهدین نیز خواهد بود. معناى فلسفه دین را باید در کنار سابقه و زمینه پیشین فرد درفلسفه به عنوان نقطه شروع مورد بحث قرار داد. %U https://jpt.isca.ac.ir/article_20403_e0c3c7531673dd34d4069b004f1cb516.pdf